Ik werk in een groeiend bedrijf, waardoor er continue meer mensen nodig zijn voor managementfuncties. Meerdere malen is mij een managementfunctie aangeboden, en in de meer dan 10 jaar dat ik er werk, ben ik talloze malen links en rechts ingehaald door jongere mensen met overduidelijk meer ambities. Waarom wil ik niet promoveren?
Een hele belangrijke reden is dat mij een managementfunctie verschrikkelijk lijkt. Ik zie de meeste managers hollen van vergadering naar vergadering, komen nooit toe aan het werk dat ze echt willen doen, namelijk een lange termijn visie opstellen. Ook zijn ze vaak vervreemd geraakt aan het echte werk. Doordat ze geen "dagelijks werk" meer doen, weten ze niet wat de dagelijkse problemen zijn. Ook het sociale aspect laat te wensen over. Terwijl het team waarin ik nu werk erg gezellig is, zie ik de managers vaak eenzaam aan een apart tafeltje zitten.
Daarnaast is er de stressfactor. De afgelopen tijd zijn er twee managers thuis komen zitten met burnout klachten, beide mensen waren slechts kortgeleden gepromoveerd. Hoewel ik het werk nu wellicht te gemakkelijk af kan, vind ik het een groot risico om een stap omhoog te maken en vervolgens veel te veel stress te hebben. Of dat ik de functie niet aankan. Dit doet me denken aan het Peterprincipe: "elke werknemer in een hiërarchie stijgt tot diens onbekwaamheid". Het Peterprincipe is vernoemd naar de Canadese Psycholoog Laurence Peter, en heeft dus niets te maken maken met het pijnlijke feit dat er in Nederland meer CEO's Peter heten dan dat er vrouwelijke CEO's zijn. Waar het op neer komt: als iemand goed functioneert komt iemand al snel in aanmerking tot een promotie, en dat blijft doorgaan totdat iemand in een functie uitkomt die boven zijn of haar pet gaat. Helaas is in veel organisaties terugplaatsing niet mogelijk, zodat in het meest extreme geval je eindigt met een bedrijf waarvan iedereen onbekwaam is in diens functie. Mij niet gezien.
Voor geld hoef ik het ook niet te doen. Ik vind dat ik meer dan genoeg verdien. Ik zit al in een relatief hoge schaal voor mijn functie. Om een schaal omhoog te gaan moet ik waarschijnlijk eerst maarliefst twee promoties maken. En bij een promotie zou ik hoogstens uiteindelijk pakweg 6% meer kunnen verdienen. Dat is het mij niet waard. Zoals een collega het heel mooi aangaf: het salaris is evenredig met de hoeveelheid ellende.
Het voornaamste nadeel is dat ik weinig te zeggen heb. Managers mogen vaak bepalen wat er gebeurt, en vaak weet ik het beter (althans, dat vind ik). Maar ook dat probleem begin ik aan te kunnen. Als ik mijn ideeen maar genoeg aan mensen vertel, dan worden ze uiteindelijk wel opgepikt. En als zulk idee uiteindelijk wordt overgenomen, dan heb ik er veel meer voldoening van dan dat ik het idee gewoon had gedicteerd. Met ander woorden: mijn ideeen worden dan niet gekozen omdat ik het voor het zeggen heb, maar om de inhoud. Dit laatste punt lukt me steeds beter: bij meerdere managers mijn ideeen in de week leggen, en binnen een paar maanden is iedereen het er over eens, terwijl men wellicht niet eens meer weet dat het idee van mij komt.
De laatste tijd merk ik dat er steeds meer mensen in mijn voetsporen treden. Ik hoor van steeds meer mensen dat ze ook slechts 32uur per week willen gaan werken, en ik heb zelfs een extreem carrieregedreven pakistanier geinspireerd om zich minder in de vernieling te werken en meer te focussen op de dingen die hij echt leuk vind.
Heb jij wel eens een promotie afgeslagen?
Ja, zeker! In een baan en onder voorwaarden waarvan ik voorzag dat het niet werkbaar zou zijn. Leuk, wat meer verantwoordelijkheid. .aar ik wil niet fulltime (hoeven) werken, ik verdien nu genoeg. Overigens ken ik het Peter principe vooral in jouw tweede betekenis :-)!
BeantwoordenVerwijderenIk heb in een baan gereageerd met: ik ben blond met ddt als ik iets niet wilde leren! Ik wist dat het op project basis was en dat ik de vaardigheden nooit meer zou gebruiken. Ik heb het dus overgelaten aan de vaste medewerkers.
BeantwoordenVerwijderenJa. Ik zou evt ook kunnen doorgroeien, maar dan moet ik van 32 uur naar 40 uur. En de wetenschap dat je eigenlijk iedere maand onbetaald over moet werken om het werk af te krijgen. En dan is er nog iets raars. Ik scoor nu beoordelingen met 5% loonsverhoging en zou dan weer naar 2,5% gaan. Met de promotie zou ik er 5% bij krijgen. Het duurt nog wel wat jaren voor ik einde schaal zit. Ik heb een riant salaris voor het werk dat ik nu doe, kan mijn eigen tijd indelen en geen stress. Laat maar zitten dus.
BeantwoordenVerwijderenJa, op mijn vorige werkplek kon je één schaal hoger komen als je "senior" wilde worden. Dat hield dan in dat je naast het gewone werk ook nog HR werk moest gaan doen (ja, er was ook een HR afdeling, maar die is er natuurlijk vooral voor de toekomstvisie, niet voor het echte werk). Oh, en ook klanten tevreden moest zien te houden en moest gaan werven. Dus je gewone werk + HR + PR, en dat alles voor misschien netto honderd euro meer per maand. Nee, bedankt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben nu 15 jaar gepensioneerd, maar toen ik in 1966 begon te werken heb ik regelmatig (interne) cursussen moeten volgen die allemaal tot doel hadden om 'door te groeien' naar een leidinggevende functie. Wat me vooral bijgebleven is dat een instructeur eens zei niet overambitieus te worden in je promotiedrang omdat je dan gegarandeerd snel op je incompetentieniveau terecht kwam. Ik wist toen nog niet dat zoiets het 'peterprincipe' heette.
BeantwoordenVerwijderenGeef eerlijk toe dat ik toen de reikwijdte van zijn waarschuwing niet meteen tot me doordrong, maar het heeft niet geleid tot persoonlijke problemen. Maar dat kwam ook omdat ik 4 jaar later ergens anders ging werken en daar kreeg ik te maken met een leidinggevende die duidelijk op zijn incompetentieniveau zat.
Voor dat bedrijf heb ik 27 jaar gewerkt en ben er 35 jaar door betaald en heb er 4 verschillende functies gehad. Die laatste 8 jaar had te maken met een door mij gewonnen juridische strijd.
Ja, toen de door mij bewonderde leidinggevende op non-actief werd gesteld vanwege lastigheid. Mij niet gezien om die baan over te nemen.
BeantwoordenVerwijderenAnna H.
Jazeker! En dat is omdat ik een heel goede tweede ben en absoluut niet bovenaan wil staan. Ik wil geen onderdeel uitmaken van een directieteam, altijd maar vergaderen, van de mensen onder je kritiek krijgen en van de RvB een enorme druk op de schouders krijgen. Ik heb in de loop der jaren heel veel mensen zien komen en gaan in leidinggevende functies in mijn organisatie en bij vaak vond ik dat ik het zelf beter zou kunnen, maar heb echt nooit de behoefte gehad. Wil gewoon aan het eind van de dag op tijd naar huis. Bovendien verdien ik al veel en zeker genoeg. Ik herken erg veel in je stuk en kan het ook goed begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenVoor de meesten geld is tijd dat ze wel promotie willen maar niet krijgen.
BeantwoordenVerwijderenJij behoort tot de gelukkigen die zelf een riant inkomen verdienen, zodat je zelf kunt bepalen hoe je je toekomst wilt indelen. Je bent eigenlijk een soort people-manager, een bruggenbouwer die 's avonds thuis op de bank in zijn vuistje zit te lachen.
In snap dit heel goed. Werk je om te leven of leef je om te werken? Ik zet mijn mobiel na het werk vaak uit en op vrijdag is er maandag weer een dag. Ik ben dan wel manager maar heb ook een gezin. En die gaan wat mij betreft voor. Promotie is leuk maar voor die vijf tientjes meer in de maand ga ik niet vergaderen tot ik een ons weeg.
BeantwoordenVerwijderenOverigens is het niet zo heel erg dat veel CEO's Peter heten dan dat er vrouwelijke CEO's zijn. Net zo min hoor ik namelijk mensen klagen dat er een matriarchaat is in het primair onderwijs en de zorg. Er zouden wel quota's moeten komen in mannenberoepen als de bouw, afvalverwerking, het garagewezen etc. en dus ook in vrouwenberoepen. Pas dan krijg je (op termijn) gelijkheid, maar dan ook echte gelijkheid.
Anoniem van 13.14 uur op 5 maart lijkt mij een prima manager! Ik heb een teamleider die zich buiten werktijd bezighoudt met gezin en hobby's en het ook niet nodig vindt om te werken en te mailen etc. Goed voorbeeld!
BeantwoordenVerwijderenMij is in het verleden ook wel eens gevraagd of ik geen voorvrouw wilde worden, werk in de schoonmaak, nee laat maar. Tegenwoordig wil ik helemaal geen leidinggevende zijn, onze huidige locatie manager heeft 90 panden onder zich waarvan er 10 goed lopen hoorde ik. Wij als schoonmaakpersoneel moeten steeds meer doen met minder collegas en minder tijd en zij moet ons motiveren. Nou , dat gaat niet lukken, je ziet je leidinggevende alleen als er problemen/klachten zijn, nou ja zien, meestal zijn het appjes die je krijgt. Functioneringsgesprekken hebben we al tijden niet gehad. Wel zijn er steeds meer tussen personen, werkte mijn werkgever eerst rechstreeks voor de opdrachtgever is er sinds 5 jaar een tussenpersoon bij gekomen, nog meer managers die allemaal behoorlijk meer verdienen dan wij als schoonmaakpersoneel en die vanuit kantoor vertellen hoe wij meer in minder tijd moeten doen. Bij mijn andere werkgever is een voorvrouw aangesteld die alleen op dinsdagmiddag werkt terwijl de meesten van ons smorgens werken, communicatie gaat via logboeken, ik weet alleen haar naam en heb haar in de ruim 3 maanden dat ze werkt nog nooit gezien, sterker nog hoorde via via dat er een nieuwe voorvrouw is. Heb geen hekel aan mijn werk op zich, maar wel steeds meer aan mensen die alles vanuit theorie denken en managen , maar geen praktische ervaring en inzicht hebben. Gelukkig nog maar 4 jaar tot mijn pensioen.
BeantwoordenVerwijderen