Leven in vreemde tijden

Terwijl mijn ex griep heeft en ik dus al anderhalve week gezellig met m'n zoontje thuis zit te werken, spoken er teveel dingen in mijn hoofd:

• Dat mijn vader van 73 in de grootste brandhaard van Brabant zit, maar zelf niet vindt dat hij bij de risicogroep hoort.
• Dat onze maatschappij best even een reset kan gebruiken, omdat we met z'n allen de wereld erdoorheen aan het jagen waren. Even pas op de plaats. De effecten zijn al te zien met satellietbeelden. Maar Lonneke kan dat veel beter bewoorden.
• Dat ik mijn eerste doodverwensing binnen heb omdat ik drie weken geleden een flinke voorraad heb ingeslagen. Destijds werd ik nog uitgelachen, en nu ben ik opeens een aso. En dat terwijl de winkels het door mij veroorzaakte tekort al twee weken geleden hebben aangevuld, en ik nu dus geen belasting vorm op de winkels. Over flattening the curve gesproken.
• Dat ik me niet zoveel zorgen maak over Nederland, maar vooral over landen als Noord Korea, waar zelfs grote leider toegeeft dat hij tekort is geschoten, en de Verenigde Staten, die de laatste week pijlsnel stijgt in de epidemiewereldranglijst, waarschijnlijk veroorzaakt door een leider die te vaak gezegd heeft dat het "gewoon een griepje is". Hoe ver ben je gezonken als de Noord Koreaanse leider zich meer bescheiden opstelt als jezelf? Ik verwacht dat over en week de VS meer gevallen heeft dan China of Italie. Wordt een gezellig boel daar zonder ObamaCare.
• Over de Verenigde Staten gesproken: ik heb het idee dat er in dit land iets te veel optimistische mensen wonen. Elke keer als Wall Street afgelopen week opende, worden de kelderende koersen weer opgekrikt. Mijn vermoeden is dat de echte beurskrach gaat beginnen als het kwartje is gevallen bij het volk aan de andere kant van de oceaan. Waarschijnlijk ergens volgende week. Koersen kan je normaal niet voorspellen, behalve als er iets heerst met een incubatietijd van twee weken.

Dat allemaal gezegd hebbende, besef ik dat het ook een realitycheck is voor mij. Toen er opeens een hoop activiteiten werden geannuleerd, betrapte ik mezelf erop dat ik het helemaal niet zo erg vond. Ik vond het juist fijn om even een lege agenda te hebben, en van veel feestjes was ik zelfs opgelucht dat ik er niet heen hoefde. Blijkbaar heb ik mezelf een ritme aangeleerd om veel sociale dingen te doen, terwijl ik misschien meer introvert ben dan ik zelf wil toegeven. Ik ben blijkbaar niet de enige, want in de Volkskrant spreekt een psychiater de voordelen van een collectieve lege agenda. De afgelopen weken heb ik eindelijk tijd gehad om in de tuin te werken, (digitaal) tijd door te brengen me m'n allernaasten, en wat klusprojecten af te ronden.

Zo heb ik eindelijk mijn garage een keer opgeruimd. Ik besefte dat mijn werkplaats nooit praktisch is geweest, in alle 10 jaar dat ik hier nu woon. Te weinig opbergplekjes, waardoor de werkbank altijd overvol ligt.

Dus heb ik wat extra plankjes gemaakt in het raamkozijn. Eindelijk heb ik ruimte voor het grote werk zoals cirkelzagen:

Een ding is zeker: ik heb geen last van verveling zoals Uitklokken.
De komende weken zal je waarschijnlijk veel klusblogs gaan zien...