Trouwring verkocht

Anderhalf jaar heeft dat gouden ding in een laadje liggen wegkwijnen, maar nu vond ik het tijd rijp: ik heb mijn trouwring verkocht! Ik had de ring bewust even laten liggen, omdat het verkopen van goud veel beter te timen valt dan het verkopen van aandelen.

Hoe zit dat dan? Goud wordt gezien als een veilige haven voor als aandelen dat even niet zijn. Goud is namelijk iets fysieks dat de waarde van een metaal vertegenwoordigt, en niet de waarde van een bedrijf dat plotsklaps failliet kan gaan. Het gevolg is dat goud stijgt zodra de aandelenmarkt onzeker wordt. Beleggers zijn bang dat hun aandelen minder waard worden, stappen over naar goud, en dat stuwt de vraag op. Dat de goudprijs nu zo hoog staat is eenvoudig te begrijpen: ik kan me geen moment herinneren dat de beurs onzekerder was dan nu.

Dit heeft de goudkoers gedaan sinds we de stekker uit ons huwelijk hebben getrokken:

Hoe gaat het verkopen van goud in zijn werk?

Ik ben naar het goudwisselkantoor gegaan. Daar wordt het goud ter plekke getest op de puurheid en gewogen. De ring heeft destijds 300,- gekost, en nu levert hij nog maar 80,- op. Zonde? Tja, het goudwisselkantoor kijkt niet naar de artistieke waarde, maar puur naar het gewicht in goud. Eigenlijk kan je het goudwisselkantoor een beetje vergelijken met boekhandel "De Slegte": ze kopen je spullen op per kilo, zonder dat ze naar de inhoud te kijken. Maar wat had ik er anders mee kunnen doen? Het heeft voor mij of mijn zoontje geen emotionele waarde, en omsmelten tot iets anders is zeker zo duur als een niew gouden sierraad kopen. Dan heb ik liever een "smetteloos" sierraad.

Dus een kwartier later was ik een stukje goud armer een stapel briefjes rijker. Nadat ik vier maanden lang alles contactloos heb betaald, moet ik nu ineens briefjes zien kwijt te raken....

Lineaire hypotheek wordt zwaar overschat

Ik ben een paar weekjes met vakantie, dus publiceer ik wekelijks een oude klassieker. Veel leesplezier!

========================================================================

Vaak lees ik dat een lineaire hypotheek "beter" zou zijn dan een annuitaire hypotheek. Met veel bombarie wordt dan een rekenvoorbeeld gegeven waarbij wordt berekend wat een lineaire en annuitaire hypotheek over de hele looptijd kosten (zie bijvoorbeeld wegwijs, telegraaf, rente.nl, financieelonafhankelijkworden). In deze voorbeelden lijkt de lineaire hypotheek goedkoper, maar de waarheid is wat genuanceerder, en eigenlijk veel simpeler dan normaal wordt verteld. Tijd voor het volledige verhaal.

Deeltijd pensioen!

Afgelopen donderdag heb ik mijn laatste les op de basisschool gegeven. Een aangezien ik bij m'n andere werkgever gewoon 4 dagen blijf werken, ben ik dus eigenlijk voor 1 dag in de week met pensioen! Eindelijk begin ik geld te vertalen naar tijd. Tijd om te relaxen, maar ook om hobby's te ondernemen zoals tuinieren, dingen klussen, en misschien wel meer webtooltjes maken.

Ik heb wel een tijdje zitten dubben hoe ik deze "carrierestap" voor mezelf frame. Ik had het natuurlijk gewoon "parttime werken" kunnen noemen, maar dat klinkt alsof ik een volle baan niet zou aankunnen of er geen tijd voor heb. "Deeltijd pensioen" dekt de lading veel beter: ik hoef niet meer 5 dagen in de week te werken om rond te kunnen komen, dus besteed ik die dag aan dingen die ik zelf leuk vind.

In stapjes met pensioen gaan past wel goed bij me denk ik. Mijn huis en tuin maken ook maandelijks kleine verbeteringen door, dus waarom zou ik dat niet met mijn werksituatie doen? Steeds een kleine verbetering geeft veel meer voldoening dan eenmalig een hele grote verbetering. Zo doe ik het ook met mijn auto en fiets: om de zoveel jaar koop ik een iets nieuwere versie (maar nog steeds tweedehands), zodat ik weer een tijdje blij ben met nieuwe snufjes. Zo was ik 7 jaar geleden heel blij dat ik eindelijk een auto met airco had. Had ik 7 jaar geleden meteen een Prius ofzo gekocht, dan had ik me nu alleen nog maar blij kunnen maken met een peperdure Tesla.

Zo is het dus ook met pensioen. Na een lange zware carriere weten pensionado's vaak geen raad met hun stortvloed van vrije tijd en vallen in een zwart gat. Hadden hun pensioen langzaam opgebouwd, dan was dit risico veel kleiner geweest.

Ik weet redelijk zeker dat ik niet zal omkomen van verveling.

Consumeren in crisistijd?

Tijdens de kredietcrisis van 2008 en ook nu wordt het weer pijnlijk duidelijk: onze huidige vorm van kapitalisme is een nogal schokkerige achtbaan: als het goed gaat jaagt iedereen zijn geld er door en wordt de economie tot absurde proporties opgeblazen, maar zodra het fout begint te gaan houdt iedereen de hand op de knip en zakt de boel als een souffle in elkaar.

Tijdens zulke crisis gebeuren er altijd dezelfde dingen. Ten eerste gaat overheid grote commerciele bedrijven redden, want blijkbaar kunnen we niet zonder ze leven. Daar op volgt een pleidooi aan mensen om vooral veel dingen te kopen om zo de economie weer aan te zwengelen.

Voor consuminderaars en minimalisten voelt dit als vloeken in de kerk. We vinden het logisch dat je niet al je geld verbrast, maar bewust kijkt hoeveel geluk je kunt hebben zonder veel aankopen. Als Rutte oproept om in crisistijd een auto te kopen, dan haal ik mijn schouders op: in economisch goede tijden zou ik het ook niet doen, waarom nu dan wel?

In plaats van het oproepen tot consumeren in crisistijd, zou de overheid beter kunnen oproepen tot consuminderen in voorspoedige tijd, zodat de volgens crisis kleiner zal zijn, of zelfs helemaal wegblijft.

Deze crisis is een uitzondering. Bedrijven raakten niet in de problemen door het falen van de economie of door het wegblijven van consumenten, maar simpelweg omdat ze door de overheid verboden werd om open te blijven. Zo zijn veel restaurants, kermissen, bioscopen, stadions enz aan de rand van faillissement geraakt.

En daar begint het voor mij nu een beetje ethisch te knagen. Ik ga zelden naar een restaurant, je zult me nooit lang op een kermis zien, ik ga hooguit een keer per jaar naar de bioscoop, en sport doe ik liever zelf dan er naar te kijken. In een normale crisis zou ik me niet echt aangesproken voelen als de overheid me zou aanmoedigen om deze branches te steunen. Ik ben namelijk niet degene die in crisistijd is weggebleven. Bovendien zou ik wel een bioscoop kunnen steuren, maar ik heb echt geen idee naar welke film ik dan zou moeten. Entertainment moet immer niet op werk gaan lijken.

Om mijn geweten te sussen heb ik toch een paar dingen uitgekozen om geld aan te geven. Ik ben donateur geworden van een lokaal cultureel erfgoed. Doordat ze nu geen feesten en bruidsreportages kunnen doen, zijn hun inkomsten grotendeels drooggevallen. Ik steun ze met een periodieke gift, want culturele periodieke giften zijn voor 125% aftrekbaar. Zo betaal je dus netto minder dan de helft. Zie ook hier.

En het verhaal dat Lonneke schreef over een natuurcamping in Portugal die door bosbrand is verwoest raakte me. Dus heb ik op die site ook nog een stukje ziel afgekocht. Zelf doneren? Dan kan hier.

Wat is het rendement van mijn hypotheekaflossingen?

Een paar weken geleden heb ik gekeken naar het rendement van mijn beleggingen. Ik kijk naar rendement, omdat ik dat eerlijk kan vergelijken met een spaarrekening. Op deze manier kan ik dus ook het rendement van mijn hypotheekaflossingen en -bijstortingen bepalen.

Als ik niets had geinvesteerd in de hypotheek, dan moest ik nu nog steeds elke maand de oorspronkelijke premie betalen. Ik zie dit als het uitgangspunt. Alles wat ik extra investeer, zie ik als een belegging, die ook waarde vertegeenwoordigt, namelijk een vermindering van de hypotheek. Als daarna de maandelijkse premie is gezakt, dan beschouw ik dat als een maandelijke uitbetaling, een soort dividend zeg maar.

Vanaf 2013 ben ik begonnen met bijstorten in de spaarhypotheek. In stapjes van pakweg 2000,- heb ik steeds wat bijgestort. In de onderstaande grafiek is de blauwe lijn wat is geinvesteerd:

Maar na elke bijstorting werd de maandelijkse premie minder, dus kreeg ik eigenlijk maandelijks wat uitbetaald. Het rendement lag dus rond de 5.3%, belijk aan de bruto premie van de spaarhypotheek. Eind 2017 heb ik de ORV opnieuw onder de loep laten nemen. Het bleek dat deze ORV niet markt conform was, dus hebben ze het te veel opgebouwde ORV bedrag in de spaarhypotheek gestopt. Vandaar dat mijn rendement zelfs naar bijna 8% ging!

Midden 2019 moest ik een extra stukje hypotheek aflossen om mijn ex uit te kunnen kopen. Daardoor zakken zowel de blauwe als de rode lijn. Het voordeel is dat het nieuwe stukje hypotheek tegen een lagere rente is dan de oorspronkelijk hypotheek, dus gratis rendement zonder extra investering!

Eind 2019 besloot ik de renteboete te betalen van een leningdeel, waardoor ik een nieuwe lagere rentevaste periode kon kiezen. Dit was een flinke investering, terwijl mijn hypotheek er niet direct door afnam. Hier zie je dat de rode lijn ineens flink stijgt, maar de blauwe niet:

Hierdoor zakte het overall rendement naar zo'n 4%. Het voordeel was dat de rente en dus de maandelijkse premie flink omlaag ging. Maandelijks heb ik hier dus voordeel van, dus zakt de rode lijn van wat ik geinvesteerd heb. Pas over 5 jaar zie ik het echte profijt van deze actie, en zal het uitkomen op pakweg 7-8% rente over alle aflossingen bij elkaar.

Een gemiddeld rendement van 7% over de afgelopen 7 jaar is niet slecht. de beurs had het wellicht beter gedaan, maar dit heeft meer zekerheid geboden.

Zie ook:

Het rendement van mijn beleggingen

Vuurproef voor waterinfiltratie

Toen ik een paar maanden terug bezig was met mijn waterinfiltratie, oftewel wadi, hebben sommige buurtgenoten mij vreemd aangekeken. Het was immers als een maand kurkdroog. Dit betekende dat ik ook even moest wachten om te zien wat de bergingscapaciteit van de wadi is. Maar afgaande op de afgelopen 5 jaar, zou de kuil minimaal eens per jaar helemaal vol gaan staan.

Afgelopen woensdag kwam er die "eens-per-jaar" grote bui over. Het water gutste uit de stortpijp. Als ik het moet schatten op basis van een emmer in de achtertuin, is er ongeveer 40 millimeter in een half uur gevallen. Toen het even droog was, stond het water ongeveer 5 tot 10 centimeter onder de rand:

Het is maar goed dat ik afgelopen week de kuil iets groter heb gemaakt. Maar als het niet zo was, dan was er ook geen man overboord: de tuin loopt af, dus dan zou het water over het gras gaan vloeien, om uiteindelijk op de straat te komen. Als ik geen wadi had, dan was dit water direct op de straat gekomen:

Het dak van de voorkant van het huis is ongeveer 25 vierkante meter, dus ik heb voorkomen dat een extra 1000 liter water op de straat zou zijn beland.

Toen ik net dacht dat het droog zou blijven, begon na 20 minuten de bui in alle hevigheid opnieuw. Maar het bleek dat het water in 20 minuten tijd al weer 10 centimeter was gezakt:

Tijdens de tweede bui kwam het water niet hoger dan tijdens de eerste bui. De dag erna was de wadi weer helemaal leeg, en de planten waren niet verrot.

Vuurproef geslaagd!

Heeft iemand nog natte voeten gekregen afgelopen woensdag?

Zie ook:

regenwater afkoppelen

Zo bereken je het rendement van beleggingen

Het rendement van een bankrekening wordt door de bank verstrekt (hoewel ze er tegenwoordig niet echt trots op hoeven te zijn), maar wat is het rendement van een belegging? Ik zie vaak dat mensen de huidige waarde delen door de orospronkelijke waarde. Dan heb je inderdaad een soort van rendement, maar het zegt dan niets over de duur van de investering. 10% winst na een jaar is behoorlijk goed, maar als je na 10 jaar slechts 10% rente hebt geboekt ben ik minder enthousiast.

Nog ingewikkelder wordt het als je niet alles in een keer belegt, maar elke maand er wat instopt. Hoe kan je dan een rendement berekenen dat eerlijk te vergelijken is met het rendement van de bank?

Een tijdje geleden heb ik wat tooltjes gemaakt die hier mee om kunnen gaan. Hier vind je een tool voor periodiek sparen en hier een tool voor een investering die een periodieke besparing oplevert (bijvoorbeeld zonnepanelen).

Maarja, wat doe je nu als je onregelmatig inlegt? Of zelfs af en toe wat geld laat uitkeren? Daar heb ik het volgende op gevonden: ik hou in excel bij hoeveel ik elke maand inleg en hoeveel ik incidenteel verkoop of uitgekeerd krijg als dividend. Drie kolommen zijn hierbij belangrijk: de inleg (wat ik in een maand heb bij- of afgeschreven, hieronder kolom T), wat ik in totaal heb ingelegd (kolom U, het resultaat van kolom T), en de actuele waarde (die zoek ik op bij degiro, kolom V).

Vervolgens bereken ik wat de waarde zou zijn geweest als ik het geld op een spaarrekening had gezet met een bepaalde rente. In dit voorbeeld doe ik het voor 5%, 10%, 15%, 20% en 25%. De berekening is eignelijk heel simpel: Ik neem de waarde van de bankrekening van een maand geleden, en toe er de maandelijkse rente bij, en ik voeg de inleg van de huidige maand erbij: 

Op deze manier kan je de actuele waarde van je portefeuille vergelijken met bankrekeningen met verschillende percentages. Voor mij ziet de grafiek er zo uit:

Op deze manier kan je heel mooi zien hoe mijn belegde waarde zich verhoudt tot de waarde die ik zou hebben gehad met een bankrekening van een bepaald percentage. Je ziet dat ik rond het begin van het jaar op ongeveer 10% stond. Dit waren vooral aandelen van mijn werk, want ETF's heb ik in 2019 verkocht. Pas in de huidige crisis met in weer gaan inslaan. Als ik de grafiek nog een stukje verder teken, ziet hij er zo uit:

De inleg die ik in maart en april heb gedaan zijn nu al meteen veel meer waard geworden. Als ik dat vertaal naar jaarlijkse rente, dan kom ik op meer dan 25% uit! Ik besef wel dat dit een "beginnersgeluk" dingetje is: zodra ik meer geld in de beurs heb zitten en de beurs gaat daarna alle kanten uit, dan zal dit percentage wel een beetje afvlakken. Maar dankzij deze grijze hulplijnen kan ik mooi zien hoe ik draai ten opzicht van de spaarrekening.

Hoe berekenen jullie het rendement van beleggingen?

Cover up bakje

Hoewel ik al weer ruim een jaar gescheiden ben, valt een getrouwd leven niet ineens weg te gummen. Het is niet noodzakelijk om alle sporen van een verleden huwelijk uit te wissen, maar soms wel mooier. Een voorbeeld is dit mooie bakje dat ik van mijn broer heb gekregen met onze trouwerij (onze namen en trouwdatum zijn gecensureerd):

Zoals je kunt zien gebruik ik het altijd om walnoten in te bewaren, maar volgens de Lidl hoor je er eigenlijk zeezout in te bewaren en dat naast een paar krulletjes zeezoutboter te zetten. Waarom? Geen idee, maar dat is hun serveertip:

Maargoed, ik dwaal af. Ik vind het zonde om dit bakje weg te gooien, en ik kan er ook niet echt iemand anders mee blij maken. Maar een tijdje geleden heeft mijn vader mijn beitels geslepen, en dit leek me een mooi voorwerp om mijn beitels op uit te testen. Me een beetje passen en meten kan ik er wel iets anders van maken. Wat bloemblaadjes bijvoorbeeld. Hier heb ik het bakje ingeklemd in de bankschroef:

Zoals altijd is het een genot om met een vlijmscherpe beitel door hout te snijden, vooral als het om de naam van m'n ex gaat:-)

En dit is het eindresultaat:

Zowel mijn broer als mijn ex konden er zeer om lachen. Misschien kan ik altijd nog een carriere ambieren als cover-up-tattoo-artiest!

Zie ook:
mijn andere doe het zelf projectjes

Recensie "Het leven is te kort om op kantoor te zitten" - Lonneke Lodder

Bij mijn werk mag niemand meer naar kantoor komen. Je moet de bewaker van tevoren inlichten als je even wat spullentjes komt ophalen. Een collega van me heeft mijn plantjes meegenomen om er voor te zorgen. Het ziet er troosteloos uit daar...

Van de andere kant: er geen passender moment om het boek "het leven is te kort om op kantoor te zitten" van Lonneke Lodder te lezen. Want hoewel veel mensen een leven zonder kantoren niet kunnen voorstellen, worden we nu ineens noodgedwongen geconfronteerd met een kantoorloos leven.

Het boek neemt ons mee op de fysieke maar ook mentale reis die Lonneke maakte van een gemeentekantoor vol mantelpakjes en whiteboards naar een geel huis op een berg in Spanje.

Het boek begint met een nogal confronterend betoog over het Nederlanse kantoorbestaan. En vooral over de zinloosheid er van. David Graeber heeft er ooit een term voor bedacht: bullshit jobs. Banen waarin wordt vergaderd, gedelegeerd, rapporten worden geschreven, brainstormsessies worden gehouden, maar waar uiteindelijk weinig uitkomt.Veel van deze banen zijn geschapen om zoveel mogelijk mensen status te bieden. Mijn kantoor niet volledig aan het bovenstaande stereotype voldoet, werd me toch een flinke spiegel voorgehouden...

De rest van het boek geeft een reisverslag hoe Lonneke uiteindelijk in het gele huis is uitgekomen. bij sommige blogger die een boek schrijven is het boek vaak weinig meer dan een samenvatting van het blog. Dit boek gaat een stuk verder, en wordt het verhaal een stuk completer. Maar ook komen andere mensen aan het woord die vreemde carriereswitches hebben gemaakt. Wat ik heel prettig aan het boek vind, is dat het me geen advies geeft. We hoeven nu niet allemaal massaal op huizenjacht in Spanje nadat we in een pelgrimstocht ernaartoe zijn gewandeld en daar ezels hebben verzorgd. Nee, het is HAAR verhaal, met al haar gedachteveranderingen, overwegingen, vallen en opstaan.

Zo had ze eerst altijd het droomplaatje om te gaan bierbrouwen, om later tot de conclusie te komen dat deze behoefte vooral was ingegeven doordat ze iets wilde produceren. Aangezien Spanje niet bepaald een bierland is, bleek het dit doel slecht haalbaar, maar zelf eten verbouwen op het platteland kan wel.

Wat heb ik er zelf van geleerd?
Het geeft heel veel inspirtie om te lezen hoe iemand haar leven zo kan omgooien om dromen te bereiken. Maar past zulk plaatje ook bij mij? Ik denk het niet. Lonneke woonde in een stadsjungle zonder ooit getuinierd te hebben en werkte op een Amsterdams kantoor in mantelpakje. En dat plaatje gooide ze volledig om door ver weg te verhuizen en een nomadenbestaan te leiden.

Bij mij past zulk leven niet. Ik woon al in een klein dorpje met veel natuur in de omgeving, en ik heb al een flinke tuin waar ik me kan uitleven. Op kantoor hoef ik me niet veel aan te passen. Ik loop meestal op sokken (na het douchen van de lange fietsetocht heb ik meestal geen zin om schoenen aan te trekken) en als het warm is zelfs in korte broek op blote voeten.

En hoewel ik geen gigantische brede vriendenkring heb, merk ik dat ik na 10 weken thuiswerken wel weer behoefte begin te krijgen aan wat meer contact dan alleen een klein cirkeltje van naasten. Dus een geel huis kan ik ook van mijn bucketlist afstrepen.

Het boek heeft me wel weer op scherp gezet dat ieder mens op geregelde tijd moet dromen over wat een wenselijke toekomst is. En dat deze dromen anders kunnen zijn dan een paar jaar geleden.

Wil je het boek kopen? Ik doe niet aan affiliategedoe, maar als je Lonneke extra wilt steunen, dan kan je het boek via deze link kopen.

Hemelwaterinfiltratie: regenpijp afkoppelen

Ik ben al een tijdje bezig met het maken van een hemelwaterinfiltratie in de voortuin

Eerst heb ik een kuil gegraven en een brug eroverheen gemetseld. Nu is het tijd voor de laatste stap: de regenpijp omleiden.

Als eerste heb ik een sleuf gegraven waar de regenpijp komt te liggen, en ik heb bij de regenpijp een gat gegraven:

Vervolgens heb ik me in alle bochten gewrongen om een stuk regenpijp ertussenuit te zagen. Het fijne van dit klusje is dat ik nu weet hoe de afvoerpijp ongeveer loopt. Bovendien loopt hier ook een stroomkabel. Ik gok dat dit de kabel is die naar de garage loopt. Altijd handig om te weten.

De oude afvoerpijp heb ik afgedekt met een deksel:

En daarna heb ik een bocht en lange pijp eraan geprikt. Gelukkig kon ik met die lange pijp het zand onder de stoep wegschrapen, zodat ik niet de hele stoep hoefde open te gooien:

En daarna heb ik een tijdje moeten wachten voordat het een keertje ging regenen. De buren zullen wel raar op hebben gekeken toen ik in een regenjas foto's van de tuin igng maken. Maar het belangrijkste: hij doet het!

Nu is het nog wachten op een echte grote bui om te zien hoe vol de kuil komt te staan.

En dan komt de grote vraag: wat heeft dit allemaal voor zin? In Nederland valt gemiddeld 800 millimeter regen per jaar. De voorste helft van mijn dak is ongeveer 20 vierkante meter, dus goed voor 16 kubike meter water per jaar dat niet door de riolering moet. Om je een idee te geven: Ik verbruik per jaar ongeveer 30 kubike meter drinkwater. En dan zul je misschien afvragen of dit nog zin heeft met zulke droge zomers. Ik denk: juist wel. Hoe droger hoe lastiger het is om het grondwater op peil te houden. Hoe meer water er in de grond wordt geinfilteerd, hoe beter.

zie ook:

Wadi deel1

Wadi deel2: brug metselen

Overlijdensrisicoverzekeringperikelen

Het vorige jaar heb ik de helft van dit huis overgenomen van m'n ex en direct ook meteen alle verzekeringen onder de loupe genomen. Destijds kwam ik tot de conclusie dat de overlijdensrisicoverzekering (ORV) niet meer nodig is: het huis staat niet meer onder water, en als ik zou komen te overlijden dan wordt dit huis verkocht met overwaarde. Een extra uitgekeerd bedrag is altijd leuk, maar mijn instelling is dat ik alleen wil verzekeren wat nodig is. Zie ook hier.

Het probleem is dat ik een beetje heb zitten slapen... want hoewel ik sinds juli enige eigenaar ben van dit huis, wordt er nog steeds elke maand het geld voor de ORV afgeschreven! Ik ben dus een beetje boos op mijn adviseur, maar ook op mezelf, omdat ik dit zo lang over het hoofd heb gezien.

Enfin, nu is mijn financieel adviseur dus in onderhandeling met de hypotheekverstrekker wat er mogelijk is. En blijkbaar beloofde mijn adviseur destijds teveel, want volgens de hypotheekverstrekker mag de ORV alleen weg als de hypotheek minder dan 80% van de taxatiewaarde is. Maar dit is vatbaar voor meerdere interpretaties: tel je dan het geld in de spaarhypotheek ook mee? Dit bedrag is in feite al in de knip van de hypotheekverstrekker, dus daar is geen risico meer over. 

Mocht ik deze verzekering moeten aanhouden, dan verwacht ik dat hij drastisch omlaag kan, want:

1. nu hoef ik maar verzekerd te zijn tegen 1 overlijden, niet tegen 2.
2. de spaarhypotheek is ingekort van 30 naar 20 jaar. (tot mijn 49ste ipv 59ste)
   
3. de spaarhypotheek, en dus het uit te keren bedrag, is gehalveerd.
   

Ik heb dus al een jaar verspild aan het betalen aan een verzekering waarvan ik opdracht ik had gegeven om hem op te zeggen. Ik vind dat de financiele adviseur hier tekort is geschoten, hoewel ik laat aan de bel heb getrokken. Ik ben benieuwd of ze het financieel willen compenseren.

Heeft iemand ervaring met het "vragen voor financiele compensatie voor adviseurs die hun belofte niet nakomen"?

zie ook:

living on the edge: weg met verzekeringen

een half huis gekocht!

Sluit niet de bejaarden, maar de gezonde mensen op!

We zitten wereldwijd met een "flatten the curve" probleempje. Door ongeveer de hele wereld in lockdown te gooien, hebben we grotendeels weten te voorkomen dat intensive cares overbelast raken. Het nadeel is dat de ziekte nu heel langzaam verspreid, waardoor we misschien wel een paar jaar in een beperkte vorm van lockdown zitten om verdere uitbraken te voorkomen. Om je een idee te geven: waarschijnlijk heeft 3% van de Nederlanders het nu gehad, maar hebben we minimaal 60% nodig voor kudde immuniteit.
Het verenigd koninkrijk had een alternatief bedacht: sluit alle mensen die in de doelgroep vallen (bejaarden, obese etc) op zolang de ziekte rondwaart. Helaas moeten we constateren dat het niet echt goed gaat in het verenigd koninkrijk, want stiekem vallen er meer mensen in de doelgroep dan je denkt.

Bovendien zitten we met een ander probleem: er is nog steeds heel veel onzeker over hoe de ziekte zich het beste kan verspreiden en of je wel echt immuun kan worden.

Is er dan geen andere oplossing? Ja: sluit juist de gezonde mensen op!

Mijn plan is als volgt: het doel is om kuddeimmuniteit te krijgen zonder dat de doelgroep ziek wordt. De oplossing is dat we gezonde mensen vrijwillig laten opsluiten. Niet om de ziekte te voorkomen, maar juist om hem te krijgen! Iedereen die binnen het opgesloten gebied zit moet de ziekte juist krijgen, en mag pas naar huis als hij of zij voldoende antistoffen in het bloed heeft. Op deze manier kunnen hordes onderzoekers de groep observeren om te zien hoe de ziekte zich verspreidt en in welke gevallen iemand antistoffen aanmaakt voor immuniteit.

Nu vraag je je misschien af welke gek zich vrijwillig laat opsluiten, maar dat wordt duidelijk als ik erbij vertel waar het opsluiten gebeurt: in pretparken! Deze parken worden nu niet gebruikt, dus ze kunnen wel een zakcentje gebruiken. In zulke parken zitten mensen dicht op elkaar, dus de kans is groot dat je de ziekte op de dag van aankomst al krijgt. Voor de kleine groep die echt ziek worden staan er dokters klaar, de rest kan gratis van het park genieten. En als je geen fan bent van parken, dan blijf je gewoon op de kamertje thuiswerken. Bij deze mensen kunnen we zien of ze de ziekte opdoen bij het restaurant of de bar. Zullen er mensen ernstig ziek worden of doodgaan? Ik ben bang van wel. Overal op aarde zijn voorbeelden gevonden van mensen die blijkbaar een soort allergische reactie hadden waardoor kerngezonde mensen het leven lieten. Het voordeel is hier wel dat deze groep relatief klein zal zijn en dat deze mensen snel contact hebben met dokters. Ook zullen we wellicht te weten komen welke groep mensen deze allergische reactie vertoont.

Deze parken zullen dus vrijhavens zijn waar geen mondkapjes worden gebruikt. In de entertainment centra van deze parken kunnen artiesten gewoon optreden. Er zullen volle restaurants zijn, je kunt er gewoon naar de kapper en voor mijn part maken ze er ook een tippelzone.

Mocht het goed werken, dan is er nog een voordeel aan deze parken: mensen die uit zulk park komen zijn immuun. Ze kunnen dan een pas krijgen dat dit aantoont. Met deze pas heb je alle vrijheden weer terug, want je bent immers immuun. Met je pas mag je over een tijdje met korting naar de bioscoop en het vliegtuig, want jij kost geen extra plek. Ook kunnen er na een tijdje fitnessclubs open gaan voor immune mensen.

Dit geeft meteen een potentieel probleem voor deze aanpak: de tweedeling van de maatschappij. De gezonde mensen die het kunnen veroorloven om een maandje in de Efteling te zitten of in een bungalow thuis te werken, hebben daarna een groot voorrecht in de maatschappij. En als een groep wordt voorgetrokken, dan wordt er dus ook een groep achtergesteld. Er kan een tweedeling ontstaan tussen de bevoorrechte immune bevolking en de doelgroep die deze kans niet heeft. Bedenk wel dat we met deze aanpak de lockdown tijd kunnen verkorten van de huidige pakweg 2 jaar naar pakweg een half jaar.

Dus in totaal slaan we dus meer vliegen in 1 klap: we helpen het onderzoek naar immuniteit, we bouwen mondiale immuniteit op, we steunen de entertainment industrie, en alle mensen buiten de doelgroep kunnen een steentje bijdragen! Ik zou me meteen aanmelden!

update 18 mei 2020:

in de Verenigde Staten kunnen mensen zich aanmelden om zich vrijwillig te laten infecteren

Brug metselen

Ik heb al een keer verteld dat ik het fascinatie heb voor muren met schuin uitstekende stenen, maar mijn fascinatie voor gemetselde bogen is nog vele malen groter. Als kind kon ik me al vergapen aan gothische kerken. Ik ben trouwens niet gelovig. Veel niet gelovigen vinden kerken het symbool van geldverspilling en onderdrukking, ik vind het nog steeds het toppunt van architectuur en menselijk vernuft. Zodoende ben ik op dit moment vrijwilliger voor het onderhoud van de lokale kerk. En elke keer als ik op 10 meter hoogte een gewelf sta af te stoffen bedenk ik me hoe het zou zijn om zelf een gewelf te maken. Nou, mijn wadi-project leent zich perfect voor het experimenteren met gewelven!

Vroeger heb ik al heel vaak Het Kathedraal van David Macaulay gelezen, dus ik weet ongeveer hoe het moet. Eerst moet je een mal maken. In mijn geval heb ik wat oude pallets verzaagd tot mal. Ik heb twee vormen gemaakt die de boog definieren:

Daartussen komen een hoop latjes, zodat het een soort van ton wordt:

Als fundament heb ik klinkers gebruikt. Nadat ik het vorig jaar een heel stuk oprit heb weggehaald heb ik er genoeg over:

Vervolgens komt daar de mal op. Wel op een paar lossen houtjes, zodat ik wat speling overhou om de mal later te verwijderen:

Vervolgens kon het metselen beginnen. Ik heb een restpartijtje stenen van een vriend kunnen krijgen. Metselen is echt fascinerend: je koopt wat grijze pof, doet er water bij tot het modder wordt, en een dag later is het zo hard als stee:

Ten slotte heb ik de bovenkant afgesmeerd met cement om er zeker van te zijn dat het stevig is. Dit doen ze bij echte gewelven ook, dus ik heb het ook maar gedaan. En dag later kon de mal er uit:

Vervolgens heb ik het paadje weer hersteld en de rest opgevuld met sedum:

En klaar! Ik durf zelfs op mijn eigen gemetselde gewelf te gaan staan.

Ondanks de lockdown heb ik dus toch een item van mijn bucketlist kunnen afvinken: het metselen van een gewelf!







Nu alleen nog de regenpijp omleiden naar dit gat en mijn wadi is klaar!



zie ook:
hemelwaterinfiltratie in de voortuin deel 1
andere doe het zelf projecten

Mijn CO2 footprint in lockdowntijd

Wat voor de ene een crisis is, is voor de andere een redding. Zo lijkt het dat de coronacrisis een redding is voor ons klimaat: door minder vliegtuigverkeer, autoverkeer, industrie en kantoren neemt de mondiale CO₂ en NO₂ productie af. Hoewel het risico bestaat dat deze achterstand snel zal worden ingehaald, geeft deze crisis ook hoop: het is blijkbaar mogelijk om met de hele wereld minder uit te stoten. Maar geldt het voor mij ook persoonlijk? Neemt mijn footprint af in deze tijd?

Mijn kantoor is al ruim een maand afgesloten. Als ik iets nodig heb dat er nog ligt, moet ik eerst met de bewaking bellen. Ik ben er niet meer geweest, dus ik weet niet of het licht of de airco is uitgezet. Dus ik kan alleen maar kijken naar wat ik hier verbruik. De afname van autoverbruik is het meest treffend. In april heb ik 345km gereden. Ik heb m'n zoontje een paar keer naar iemand gebracht om te spelen en ben bij m'n schoonouders op bezoek geweest (op afstand buiten). Voor de rest heeft de auto vooral stof staan opvangen. Boodschappen doe ik met de fiets. De trend is duidelijk te zien in mijn verbruik:

In deze grafiek is blauw het maandelijks verbruik, en rood het jaarlijkse gemiddelde. Ik reken alles om naar verbruik per jaar, zodat ik gemakkelijk lange en korte maanden met elkaar kan vergelijken. En zo is het ook niet erg dat ik nu al een op 27 april de balans opmaak.

Normaal gesproken zou ik in 27 dagen ongeveer 27/265*13000km=961km rijden. Deze maand dus 616km minder. Mijn auto rijdt ongeveer 5.4liter op 100km, dus ongeveer 33 liter bezine uitgespaard, oftewel 75kg CO₂.


Heb ik dit dat gecompenseerd met meer stroom, gas en water verbruik, omdat ik meer thuis ziet? Nee, niet echt. Stroom is al een tijdje aan het dalen sinds m'n ex het huis uit is:

Deze winter is de kachel ook weinig aangegaan:

Waterverbruik is het meeste gekoppeld aan het aantal personen, dus dat is echt drastisch afgenomen. de laatste maand is het een beetje gestegen doordat ik de planten heb water gegeven:

Kijken of we dit ook na de crisis kunnen volhouden!

Hemelwaterinfiltratie

Mijn voortuin begint steeds bruisender te worden van leven. Steeds meer planten weten elkaar in evenwicht te houden zodat ik steeds minder hoeft in te grijpen. Ook zie ik steeds meer insekten. Tijd voor de volgende stap: hemelwater infiltratie! Want hoewel we momenteel nog steeds in een gezondsheidscrisis zitten, moeten we de klimaatcrisis niet uit het oog verliezen.

De afgelopen jaren hebben we meerdere malen te kampen gehad met hevige regenval en overstromende afvoerputjes. Om de riolering niet verder te belasten mogen nieuwe daken niet meer op de riolering lozen, maar moeten het water lokaal geinfiltreerd worden. Maar dan blijven we nog steeds met miljoenen bestaande gebouwen die op de riolering zitten. Om de burgers een steuntje in de rug te geven heeft onze gemeente een subsidie in het leven geroepen. Voor elke vierkante meter dak krijg je een paar euro. Uiteindelijk verdient de gemeente dit terug doordat de riolering minder belast wordt.
Je zou misschien verwachten dat ik er als de kippen bij ben om de gemeente een poot uit te draaien, maar deze keer ben ik een stuk schappelijker. Om de volgende redenen:

• Ik wil zelf de tuin graag duurzamer maken, ik heb geen stimulans nodig.
• Ik heb geen zin om al het papierwerk in te vullen en te kijken of ik aan alle eisen voldoe.
• De gemeente moet vervolgens mijn aanvraag keuren, en die ambtenaar moet ook door de gemeenschap betaald worden.

Kortom, veel gedoe voor weinig geld, dus mag de gemeente zijn geld bewaren voor andere nuttige dingen.

Wel heb ik even in de subsidieregeling gekeken om te kijken of ik aan de eisen zou voldoen. De subsidie eist een waterberingscapaciteit van 50 liter per vierkante meter. Voor het voorste deel van mijn dak zou dat grofweg een kubike meter zijn.

Dat is niet weinig. Het vorig jaar heb ik een kleine kuil in de tuin gemaakt die ik er mooi voor kan gebruiken, maar die is bij lange na niet groot genoeg. Eerst had ik het idee om een put te graven of om infiltratiekratten in te graven. Maar dit zou wellicht gevaarlijk zijn voor de kindjes van de buren. Dus kwam ik op een veel beter idee: een riviertje dat de grootste tijd droog staat. In Arabische landen hebben ze die veel, en worden daar wadi genoemd. In Nederland noemen we die ook wadi, maar dan staat het voor "Water afvoer drainage infiltratie".

Mijn tuin loopt een beetje af, dus als ik een kronkelende greppel maak, dan zou het water mooi over de hele tuin verdeeld worden. Het enige probleempje is dat dit riviertje een paadje moet kruisen. Op de onderstaande foto zie je linksboven de regenpijp en de kuil. De witte stenen zijn het paadje dat de kuil insluit:











Gelukkig heb ik een oplossing gebacht: ik ga een bruggetje bouwen. Op deze manier krijg ik nog meer variatie in de tuin, en heb ik weer een mooi klusprojectje. Hieronder zie de plek van de andere kant, waar ik al plek heb gemaakt voor een brug:









Wordt vervolgd!

OZB en afvalstoffenheffing.

De bekende jaarlijke gepeperde rekening van de gemeente is weer in de bus gevallen, dus kijken wat we er uit kunnen opmaken:

OZB 

De WOZ waarde is bijna 10% gestegen. De waarde is nu voor het eerst boven de aankoopwaarde toen we het huis in 2010 kochten, maar het is nog steeds een fractie onder de taxatiewaarde van afgelopen jaar, dus ik heb niks te klagen. Volgens mijn eigen definitie mag ik nu dus 10% woningwaarde toevoegen bij m'n eigen vermogen.


Waterschapslasten
Een andere verandering is de waterschapslasten. Veel componenten ervan zijn een vast tarief of gekoppeld aan de WOZ waarde, maar de "zuiveringsheffing" is gekoppeld aan het aantal personen in het huishouden. Hierbij betaalt een eenpersoonshuishouden 49,- en een meerpersoonshuishouden 147,-!!
Mijn zoontje staat officieel bij m'n ex ingeschreven, dus zij betaalt bijna 100,- extra voor het zuiveren van zijn vuil water. Ik denk dat ik deze informatie onder de pet hou om gezeur te voorkomen....

Afvalstoffenheffing
Ten slotte hebben we in onze gemeente een diftar systeem, waarbij je voor elke kliko-lediging betaalt. Op de rekening kan je mooi zien dat ik afgelopen jaar slechts 2 keer de bak aan de weg heb gezet. Ik heb hem ook in december aan de weg gezet, en dat is maar goed ook, want het tarief is veranderd van 10,- per lediging naar 22,- per lediging! Dat is 16 cent per liter afval. Ik verwacht dit jaar 1 of 2 ledigingen nodig te hebben, maar dat is toch veel geld. De reden dat de gemeente het tarief heeft verhoogd is dat ze de burger wil motiveren om minder afval te maken (nobrainer), maar ook om op zoek te gaan naar alternatieven, zoals de commerciele afvalverwerking. Maar ik heb al een andere oplossing bedacht: mijn vriendin woont in een gemeente zonder diftar, dus ik neem gewoon af en toe heel romantisch een zak afval mee.

Plantenbakken

Ik heb al een keer verteld da tik een sedumverslaving heb: overal waar ik vetplantjes zie wil ik en stekje meenemen. Het gevolg is dat mijn vensterbank bij het aanrecht langzaam overvol begint te raken met bakjes:

He begon me een doorn in het oog te worden, dus had ik besloten om een oplossing te maken: een rechthoekige, witte plantenbak die precies op de vensterbank past. En als ik toch bezig ben, dan maak ik er meteen twee, ook eentje voor het huiskamerraam. Enkele jaren terug had ik een partijtje multiplex gekregen (waarvan ik een keukenrolhouder, messenblok, afdak en dressboy heb gemaakt), en dit was een mooie gelegenheid om de laatste plank op te zagen:

 

 Dankzij mijn lege werkbank en een nieuwe zaag kan ik netjes in het verstek zagen:

Vervolgens de boel met schroeven en lijm in elkaar passen:

Alle gaatjes netjes dicht plamuren. Het komt in de woonkamer, dus deze keer wil ik iets netter te werk gaan dan normaal:

Vervolgens een stuk of 3 keer lakken:

 Ziezo, dat ziet er een stuk netter uit op het aanrecht. deze bak ik 84x15x6 cm:

  Voor de woonkamer is de bak ietsje groter zodat er ook iets grotere plantjes in kunnen, 84x22x8cm:

Zie ook:
mijn andere doe-het-zelf projectjes

Stop de stuiterbeurs!

Terwijl de thuiswerkende ouders (mezelf inbegrepen) met kinderen horendol worden van rondstuiterende kinderen, valt me een andere stuiterbal op: de beurs. Elke keer als er ergens een steunmaatregel wordt goedkeurd schieten de beursen omhoog, om na een dag weer terug te zakken in de ellende van de explosieve ziektecijfers. Ik ben behoorlijk verbaasd over dit gedrag. Elke belegger weet dat overheden aan steunmaatregels bezig zijn, en dat we voorlopig nog in deze crisis zitten, waarom dan toch dit wispelturige gedrag?
Deels is de media hier schuldig aan. Afgelopen dinsdag spraken ze over een recordwinst op de beurs:

 
Ik kan me voorstellen dat mensen snel inloggen op hun account snel weer geld naar de beurs brengen. Maar als je uitzoomt, dan ziet het er een stuk minder rooskleurig uit:

Het feit dat de eenzame belegger zo overreageert op dit nieuws niet zo erg. Het ergste is dat flitshandelaren bakken met geld bij elkaar kunnen schrapen elke keer als de beurs zo wispelturig reageert. Flitshandelaren detecteren in een fractie van een seconde het verschil in prijs tussen verschillende beursen over de wereld, en slaan hier hun voordeel uit. Zij reageren dus niet op nieuws, en zijn al helemaal niet geinteresseerd in de bedrijven zelf. Het enige wat ze doen is de krenten uit de pap vissen. Arjen Lubach kan het veel beter uitleggen dan ik:

Wat Arjen is vergeten te zeggen is dat hier ook een oplossing voor bestaat: de Tobintaks. Deze belasting bestaan uit een miniem percentage voor elke aankoop op de beurs. Deze belasting hoeft slechts 0.01% ofzo te zijn. Dit is zo weinig dat een gewone belegger het niet merkt. Maar voor flitshandelaren is deze belasting al groot genoeg om hun totale businesscase in duigen te laten vallen. Zielig voor deze bedrijven? Ik denk het niet. Kunnen deze mensen eindelijk iets nuttigs gaan doen met hun hersenen/computers/tijd.
Het enige probleem bij deze belasting is....dat hij nog niet bestaat. Veel landen hebben al aangegeven dat ze zulke belasting graag zouden willen, maar de belasting werkt alleen als veel landen het doen. Landen met een Tobintaks zullen minder populair zijn om in te investeren, en niemand wil het netste jongetje van de klas zijn. Dit is vergelijkbaar met vliegtaks: als een land vliegtaks zou invoeren, dan varen de luchthavens net over de grens er wel bij.
Gelukkig hebben veel landen in Europa al aangegeven dat ze graag een tobintaks zouden willen invoeren. En zoals gewoonlijk is Nederland niet het netste jongetje van de klas, want bij ons heeft de economie voorrang boven alles.

Dus laten we op wereldschaal een Tobintaks invoeren. Dit geld kan geint worden door het IMF ofzo, en er kunnen leuke mondiale dingen van worden gedaan: mondkapjes kopen, of bomen planten ofzo.

Maar voorlopig stuitert de beurs nog even door. Maar ik wacht even. Volgende week breekt de hel echt los in Amerika...

Leven in vreemde tijden

Terwijl mijn ex griep heeft en ik dus al anderhalve week gezellig met m'n zoontje thuis zit te werken, spoken er teveel dingen in mijn hoofd:

• Dat mijn vader van 73 in de grootste brandhaard van Brabant zit, maar zelf niet vindt dat hij bij de risicogroep hoort.
• Dat onze maatschappij best even een reset kan gebruiken, omdat we met z'n allen de wereld erdoorheen aan het jagen waren. Even pas op de plaats. De effecten zijn al te zien met satellietbeelden. Maar Lonneke kan dat veel beter bewoorden.
• Dat ik mijn eerste doodverwensing binnen heb omdat ik drie weken geleden een flinke voorraad heb ingeslagen. Destijds werd ik nog uitgelachen, en nu ben ik opeens een aso. En dat terwijl de winkels het door mij veroorzaakte tekort al twee weken geleden hebben aangevuld, en ik nu dus geen belasting vorm op de winkels. Over flattening the curve gesproken.
• Dat ik me niet zoveel zorgen maak over Nederland, maar vooral over landen als Noord Korea, waar zelfs grote leider toegeeft dat hij tekort is geschoten, en de Verenigde Staten, die de laatste week pijlsnel stijgt in de epidemiewereldranglijst, waarschijnlijk veroorzaakt door een leider die te vaak gezegd heeft dat het "gewoon een griepje is". Hoe ver ben je gezonken als de Noord Koreaanse leider zich meer bescheiden opstelt als jezelf? Ik verwacht dat over en week de VS meer gevallen heeft dan China of Italie. Wordt een gezellig boel daar zonder ObamaCare.
• Over de Verenigde Staten gesproken: ik heb het idee dat er in dit land iets te veel optimistische mensen wonen. Elke keer als Wall Street afgelopen week opende, worden de kelderende koersen weer opgekrikt. Mijn vermoeden is dat de echte beurskrach gaat beginnen als het kwartje is gevallen bij het volk aan de andere kant van de oceaan. Waarschijnlijk ergens volgende week. Koersen kan je normaal niet voorspellen, behalve als er iets heerst met een incubatietijd van twee weken.

Dat allemaal gezegd hebbende, besef ik dat het ook een realitycheck is voor mij. Toen er opeens een hoop activiteiten werden geannuleerd, betrapte ik mezelf erop dat ik het helemaal niet zo erg vond. Ik vond het juist fijn om even een lege agenda te hebben, en van veel feestjes was ik zelfs opgelucht dat ik er niet heen hoefde. Blijkbaar heb ik mezelf een ritme aangeleerd om veel sociale dingen te doen, terwijl ik misschien meer introvert ben dan ik zelf wil toegeven. Ik ben blijkbaar niet de enige, want in de Volkskrant spreekt een psychiater de voordelen van een collectieve lege agenda. De afgelopen weken heb ik eindelijk tijd gehad om in de tuin te werken, (digitaal) tijd door te brengen me m'n allernaasten, en wat klusprojecten af te ronden.

Zo heb ik eindelijk mijn garage een keer opgeruimd. Ik besefte dat mijn werkplaats nooit praktisch is geweest, in alle 10 jaar dat ik hier nu woon. Te weinig opbergplekjes, waardoor de werkbank altijd overvol ligt.

Dus heb ik wat extra plankjes gemaakt in het raamkozijn. Eindelijk heb ik ruimte voor het grote werk zoals cirkelzagen:

Een ding is zeker: ik heb geen last van verveling zoals Uitklokken.
De komende weken zal je waarschijnlijk veel klusblogs gaan zien...

Beleggen dan maar?

Al een tijdje hou ik de beurs in de gaten over wanneer ik moet instappen. In januari 2019 haalde ik ruim 1000,- die ik bij de ETF VWRL had geparkeerd van de beurs. Het stond toen op 69,99. Ik verkocht het omdat ik een extra buffer nodig had in verband met het uitkopen van m'n ex, en eerlijk is eerlijk, omdat ik bang was voor een crash.
De vraag is dan wanneer ik weer moest instappen. De afgelopen weken daalden de koersen aardig, maar ze stonden nog steeds zo hoog als december 2019: veel te hoog. Pas afgelopen maandag kelderde de boel naar onder de 70,-, en heb ik gekozen om mijn aandelen terug te kopen van een extra stukje buffer dat ik nog had staan van 2500,-. Ik heb de aandelen nu voor 69,85, dus net wat minder dan ik ze verkocht heb. Het afgelopen jaar heb ik ongeveer 2% dividend misgelopen. In plaats daarvan heb ik een stukje hypotheek afgelost (5.3%, netto 2.9%), en de rentevaste periode van een ander deel afgekocht (ongeveer 6,79% rente).
En vandaag is de hypotheekrente binnen, dus dit is eigenlijk het maandelijkse moment dat ik mezelf gun om te investeren. Maar misschien ga ik even wachten, want ik heb het idee dat het einde nog niet in zicht is.
Zoals ik al eerder aangaf ga ik deze crash niet in detail timen: wellicht is het morgen nog slechter, maar misschien hebben we de dip al gehad. Ik time alleen op de grote conjunctuur: ik leg in bij een crisis, en hoe harder de koersen daarna opveren, hoe minder ik ga beleggen. Ik heb dit al eens vergeleken met het weer: het is heel moeilijk te voorspellen wat het weer volgende weer wordt, maar we weten wel dat het over 4 maanden zomer is. Qua beleggen is het nu lente, dus tijd om te investeren voor de zomer.

De afgelopen maand heeft wederom bewezen dat er maar 1 zekerheid is in de beurs: om de zoveel tijd komt er een crash. Het verschil is dat de oorzaak elke keer anders is, zodat de crash ons altijd verrast. Maar nu het crash is aangebroken is het tijd om te investeren. Misschien voelt het als profiteren van andermans ellende, maar dankzij deze investeringen is blijft de beurs net een tikkeltje hoger dan zonder, dus is het voor de goede zaak.


zie ook:
deze belegger neemt de chicken exit
mijn plan dat 6,79% rente oplevert
nu beleggen is als zomergoed zaaien in de herfst