Vandaag is mijn levensloopregeling uitgekeerd. Bij mijn vorige werk heb ik meegedaan met deze regeling, zonder er eigenlijk bij na te denken waarvoor ik dit spaarcentje nodig zou hebben. Op dat moment had ik nog geen koophuis, dus nog genoeg geld over om te sparen.
Ik heb er lang spijt van gehad dat ik dat ik ooit met deze regeling had meegedaan, maar dit jaar is het toch goed gekomen: de overheid heeft een regeling gemaakt om dit geld uit te laten keren. Als je dit jaar je levensloop opneemt, hoef je maar over 80% van het bedrag inkomensbelasting te betalen.
Bovendien krijg je op een levensloop doorgaans lage rente, in mijn geval 2%. Ironisch genoeg liep deze levensloopregeling bij dezelfde "geldboer" als mijn huidige hypotheek. Kortom, ik zet geld opzij bij een financieel bedrijf, zodat ik er 2% rente over krijg, en wat doet dit bedrijf? Die investeert het in mijn eigen hypotheek en vangt vervolgens ruim 5% rente! Dit is eigenlijk te belachelijk voor woorden. Bij een gewone spaarrekening kan ik de lage rente nog een beetje begrijpen. Ik kan immers altijd direct beschikken over dit bedrag. Bij de levenslooprekening staat dit bedrag lang vast, vergelijkbaar met een hypotheek.
Helaas waren we deze maand hoognodig aan het nieuwe auto toe (veel sluipende mankementjes, waarvan de belangrijkste een voorruit die barsten begon te vertonen), dus kan ik heb geld niet aan aflossing besteden. Maar goed, anders had ik een nieuwe auto van onze financiële buffer moeten betalen, dus komt het toch goed uit.
Dit voorbeeld is voor mij typerend voor de hele financiële dienstverlening: uiteindelijk is de dienstverlener de enige winnaar. Daarom probeer ik zo min mogelijk financiële producten te hebben.
Ik heb er lang spijt van gehad dat ik dat ik ooit met deze regeling had meegedaan, maar dit jaar is het toch goed gekomen: de overheid heeft een regeling gemaakt om dit geld uit te laten keren. Als je dit jaar je levensloop opneemt, hoef je maar over 80% van het bedrag inkomensbelasting te betalen.
Bovendien krijg je op een levensloop doorgaans lage rente, in mijn geval 2%. Ironisch genoeg liep deze levensloopregeling bij dezelfde "geldboer" als mijn huidige hypotheek. Kortom, ik zet geld opzij bij een financieel bedrijf, zodat ik er 2% rente over krijg, en wat doet dit bedrijf? Die investeert het in mijn eigen hypotheek en vangt vervolgens ruim 5% rente! Dit is eigenlijk te belachelijk voor woorden. Bij een gewone spaarrekening kan ik de lage rente nog een beetje begrijpen. Ik kan immers altijd direct beschikken over dit bedrag. Bij de levenslooprekening staat dit bedrag lang vast, vergelijkbaar met een hypotheek.
Helaas waren we deze maand hoognodig aan het nieuwe auto toe (veel sluipende mankementjes, waarvan de belangrijkste een voorruit die barsten begon te vertonen), dus kan ik heb geld niet aan aflossing besteden. Maar goed, anders had ik een nieuwe auto van onze financiële buffer moeten betalen, dus komt het toch goed uit.
Dit voorbeeld is voor mij typerend voor de hele financiële dienstverlening: uiteindelijk is de dienstverlener de enige winnaar. Daarom probeer ik zo min mogelijk financiële producten te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten