Dit jaar werd ik bij de belastingaangifte er pijnlijk aan herinnerd hoe krom ons belastingstelsel is. Ik heb het afgelopen jaar 730,- aan goede doelen gegeven en kan ik dit jaar de taxatiekosten voor het uitkopen van m'n ex aftrekken van de belasting. Maar wat schept mijn verbazing? Ik moet nog steeds belasting bijbetalen!
Hoe komt dit? Twee jaar geleden heb ik al een keer laten zien hoe onze inkomstenbelasting is opgebouwd. In het kort: eerst heb je 4 schijven, van grofweg 37%, 42%, 42% en 52% (waarom 2 schijven 42% hebben is weer een heel ander verhaal):
Maar blijkbaar vonden ze het niet eerlijk dat mensen bij de eerste euro al meteen belasting moeten betalen, dus hebben ze afgemenen heffingskorting ingevoerd:
(bron: www.checkbrutonetto.nl)
Als
je tussen de 0 en 7000 per jaar verdient betaal je dus 37% belasting,
maar dat krijg je direct via de algemene heffingskorting terug. Dus
feitelijk beginnen we met een soort nulde schijf. Maar nu komt het
kromme: als je meer gaat verdienen, dan worden de algemene
heffingskorting langzaam afgebouwd. Dus voor elke euro die je meer
verdient, krijg je minder toeslag. Onder de streep betekent dit dat je
voor elke extra euro dus meer belasting moet betalen. In de zone
20.000-70.000 salaris is het dus extra ongunstig om meer te gaan
verdienen. Met andere woorden: dit komt bovenop de marginale druk:Vervolgens komt de arbeidskorting. Weer zo'n vage knop, maar deze geldt alleen over daadwerkelijk gewerkt salaris dus niet voor bijtellingen van leaseauto's enzo. Die ziet er als volgt uit:
(bron: www.checkbrutonetto.nl)
Deze korting kickt dus iets later is, en wordt over een heel lang traject afgebouwd. Het kromme is dat de arbeidskorting pas een stukje na de maximale algemene heffingskorting begint. Dus krijgen we fantastische knikken in onze grafiek:
En wat heeft dat met de belastingaangifte te maken?
Ik werk 32 uur in de week in loondienst en nog gemiddeld 5 uur in de week als freelancer op een school. De inkomensbelasting geldt over het totaal verdiende salaris. Als je twee bazen hebt, dan kan je aangeven welke baas de heffingskortingen toepast. Als beide werkgevers dit zouden doen, dan zou je veel te weinig belasting betalen, met een grote naheffing als gevolg. Dus past de loondienst de heffingskortingen doe en de school niet.
Maar nu komt het probleem: de algemene heffingskorting en arbeidskorting worden op een gegeven moment afgebouwd. Als ik alleen in loondienst zou werken, dan zou ik ongeveer het maximum krijgen, maar als ik het schoolwerk erbij tel, krijg ik minder korting. De school weet natuurlijk niet hoeveel in in loondienst werk, dus zij kunnen hier geen rekening mee houden.
Het gevolg is dus dat ik achteraf dit verschil moet terugbetalen. Zucht...
Ik heb helemaal geen problemen met belasting betalen. Over wie de sterkste schouders hebben om de zwaarste lasten te kunnen dragen mogen de meingen verschillen. Links wil dat de rijkere meer betalen, rechts wil een vlaktaks: iedereen betaalt evenveel:
En wat doen we in Nederland? Zoiets:
Er is toch geen enkel beleid dat zulke grafiek kan verdedigen? En als het alleen maar schijven zijn was er wel mee te leven, maar door inkomensafhankelijke heffingskortingen (het woord alleen al) Is ons systeem totaal ondoorgrondelijk geworden. Als programmeur zou ik zeggen: refactoren die wet!
Zie ook:
Rara, wie profiteert er van het nieuwe belastingplan (2015)
van 4 naar 2 schijven? we hebben er nu al 8! (2017)
Ons belastingstelsel kan blijkbaar nog ingewikkelder (2017)