Voor veel mensen heeft de bandbreedte van een spaarhypotheek een sterke overeenkomst met de bandbreedte van je internet verbinding: men heeft geen flauw idee wat het precies is, maar het gevoel zegt dat een grotere bandbreedte beter is.
Waarom heeft de spaarhypotheek een bandbreedte, en hoe werkt het?
In de jaren tachtig ontstond het idee van de spaarhypotheek: mensen losten niet af op de hypotheek, maar spaarden op afgesloten rekening. Zo werd de hypotheek vlakvoor het einde van de looptijd alsnog afgelost, maar kon de consument 30 jaar lang optimaal profiteren van de hypotheekrenteaftrek. Voor een geschiedenis overzicht van de Nederlandse hypotheek, zie
hier.
Slimmeriken hadden de volgende maas in de wet al snel gevonden: hoe sneller die spaarhypotheek met geld wordt gevuld, hoe meer rente er opgestreken kan worden. De spaarpot levert immers bruto rente op (typisch 5%), terwijl de hypotheekschuld netto rente kost (typisch 3%).
Aangezien de overheid ook niet gek is, (en nooit te beroerd is om een ingewikkelde constructie te bedenken), is de bandbreedte ingevoerd. Dit houdt in: