maandag 23 maart 2020

Leven in vreemde tijden

Terwijl mijn ex griep heeft en ik dus al anderhalve week gezellig met m'n zoontje thuis zit te werken, spoken er teveel dingen in mijn hoofd:
  • Dat mijn vader van 73 in de grootste brandhaard van Brabant zit, maar zelf niet vindt dat hij bij de risicogroep hoort.
  • Dat onze maatschappij best even een reset kan gebruiken, omdat we met z'n allen de wereld erdoorheen aan het jagen waren. Even pas op de plaats. De effecten zijn al te zien met satellietbeelden. Maar Lonneke kan dat veel beter bewoorden.
  • Dat ik mijn eerste doodverwensing binnen heb omdat ik drie weken geleden een flinke voorraad heb ingeslagen. Destijds werd ik nog uitgelachen, en nu ben ik opeens een aso. En dat terwijl de winkels het door mij veroorzaakte tekort al twee weken geleden hebben aangevuld, en ik nu dus geen belasting vorm op de winkels. Over flattening the curve gesproken.
  • Dat ik me niet zoveel zorgen maak over Nederland, maar vooral over landen als Noord Korea, waar zelfs grote leider toegeeft dat hij tekort is geschoten, en de Verenigde Staten, die de laatste week pijlsnel stijgt in de epidemiewereldranglijst, waarschijnlijk veroorzaakt door een leider die te vaak gezegd heeft dat het "gewoon een griepje is". Hoe ver ben je gezonken als de Noord Koreaanse leider zich meer bescheiden opstelt als jezelf? Ik verwacht dat over en week de VS meer gevallen heeft dan China of Italie. Wordt een gezellig boel daar zonder ObamaCare.
  • Over de Verenigde Staten gesproken: ik heb het idee dat er in dit land iets te veel optimistische mensen wonen. Elke keer als Wall Street afgelopen week opende, worden de kelderende koersen weer opgekrikt. Mijn vermoeden is dat de echte beurskrach gaat beginnen als het kwartje is gevallen bij het volk aan de andere kant van de oceaan. Waarschijnlijk ergens volgende week. Koersen kan je normaal niet voorspellen, behalve als er iets heerst met een incubatietijd van twee weken.
Dat allemaal gezegd hebbende, besef ik dat het ook een realitycheck is voor mij. Toen er opeens een hoop activiteiten werden geannuleerd, betrapte ik mezelf erop dat ik het helemaal niet zo erg vond. Ik vond het juist fijn om even een lege agenda te hebben, en van veel feestjes was ik zelfs opgelucht dat ik er niet heen hoefde. Blijkbaar heb ik mezelf een ritme aangeleerd om veel sociale dingen te doen, terwijl ik misschien meer introvert ben dan ik zelf wil toegeven. Ik ben blijkbaar niet de enige, want in de Volkskrant spreekt een psychiater de voordelen van een collectieve lege agenda. De afgelopen weken heb ik eindelijk tijd gehad om in de tuin te werken, (digitaal) tijd door te brengen me m'n allernaasten, en wat klusprojecten af te ronden.

Zo heb ik eindelijk mijn garage een keer opgeruimd. Ik besefte dat mijn werkplaats nooit praktisch is geweest, in alle 10 jaar dat ik hier nu woon. Te weinig opbergplekjes, waardoor de werkbank altijd overvol ligt.

Dus heb ik wat extra plankjes gemaakt in het raamkozijn. Eindelijk heb ik ruimte voor het grote werk zoals cirkelzagen:



Een ding is zeker: ik heb geen last van verveling zoals Uitklokken.
De komende weken zal je waarschijnlijk veel klusblogs gaan zien...

7 opmerkingen:

  1. *zeurtoontje* Jemig, wat rommelig en stoffig! *einde zeurtoontje* Mijn OCD zou dat niet trekken. Ik ben ook geen klusser, wat in deze periodes een handicap is.
    Je hoort het al, je hebt niks aan Uitklokken :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ten eerste beterschap voor jouw ex. Zeker in deze bange tijd is het niet leuk griep te hebben. Zelf behoor ik tot de kwetsbare groepen en zit nu op aanraden van de huisarts al meer dan een week in volledige isolatie. En ja, ik heb ook spullen gehamsterd die ik nu hard nodig heb. Geen 2 miljoen WC-rollen, maar andere zaken. En daar schaam ik mij niet voor, er is en was genoeg in dit land. De eerste die mij dood wil wensen mag overigens dat bij mij aan de deur doen.

    Het is overigens bizar te zien dat een land dat zo zijn mond vol met kritiek heeft op anderen, zelf zo slecht luistert naar de leiding als er een dodelijk virus rondwaart. We hebben een premier die twee weken geleden nog lachend stond te verkondigen dat handen schudden niet meer mocht, maar het zelf wel deed (over leiders gesproken). Er werden enkel wat symbolische maatregelen genomen. Ook nu worden er nog steeds geen harde maatregelen genomen terwijl bijvoorbeeld Duitsland (contactverbod) dat al wel doet. Een week later was de werkelijkheid heel anders, ook dat hadden we overigens van te voren kunnen zien en inschatten, en werd de toon opeens somber. Nog steeds zijn er kennelijk mensen die niet kunnen of willen begrijpen wat het virus doet en denken dat het wel meevalt. Alleen beseffen ze niet dat de IC plekken die nodig zijn om mensen te behandelen er na deze week er eenvoudigweg niet meer zijn en er dus mensen gaan sterven. En dat is voor een land als het onze best slecht te noemen.

    Een land dat met een lachende leider zonder pardon een ziekenhuis failliet liet gaan maar banken daarentegen wel wist te redden. Misschien, heel misschien, moeten we maar eens wat minder kritiek op anderen hebben en wat meer naar onszelf kijken, want daar is nog genoeg te doen. Ook wat minder kritiek op leiders van andere landen zou ons best passen. Wat minder snel met het morele vingertje wijzen.

    Er mankeert nog meer dan voldoende aan onszelf. Kijk Lubach van gisteren maar eens na. Roerend mee eens. Ik wil niet dood mensen, ik heb een vrouw en kinderen die ik nu nauwelijks zie omdat ik op een zolder zit met de deur zicht....houd afstand van elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik vind toch dat je behoorlijk wat kritiek heb op onze politiek leider. Hand in eigen boezem, goed begin begint etc.etc.

      Verwijderen
    2. Ik ben het eigenlijk wel met hem eens. Zeker nu wij de zuidelijke Europese landen weigeren te helpen in deze crisis watronduit asociaal is.

      Verwijderen
  3. Terwijl heel Nederland aan het werk is in de tuin en thuis blijft, dat zie ik fietsend naar mijn werk ga. Is mijn tuin niet meer netjes en komen wij niet toe aan klusjes. Heb na mijn dienst vorige week een aantal plantjes geplant in de tuin want die had ik weken daarvoor besteld. Want de werkdruk is nog hoger geworden in de zorg waar ik werk. De klus blogjes ga ik de komende tijd niet lezen. Onze klussen zijn uitgesteld, tuin verder opknappen/onderhouden, geen nieuwe kozijnen ectera. Geen tijd voor helaas.

    Eigenlijk hoort iedereen een voorraad in huis te hebben aan eten om minimaal twee weken door te komen of langer. Ik snap wel dat mensen gaan hamsteren. Ik heb gisteren nog wat extra ingeslagen toen ik uit mijn werk kwam.

    Ik ben benieuwd als er nog een babyboom komt en als er nog meer mensen uit elkaar gaan omdat ze continue bij elkaar in huis zijn, thuis werken, kinderen thuis en dat soort dingen daar heb ik gelukkig geen last van.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Spannende tijden, veel sterkte in het zuiden.

    BeantwoordenVerwijderen