maandag 8 maart 2021

Bonustijd

Ik ben onlangs 40 jaar oud geworden. Voor veel mensen is dit de periode waarin de midlife crisis ontstaat: heb ik bereikt waar ik van droomde dat ik zou bereiken? Welke dingen heb ik gemist? Heb ik nog een kans om de tekortkomingen in te halen?
Voor mij heeft deze leeftijd een hele andere betekenis. Ik ben geboren met een hartafwijking. Mijn hart was een lekkende pomp, waardoor ik langzamer groeide dan mijn leeftijdsgenootjes en mijn conditie ver onder de maat was. Doktoren hebben mijn ouders destijds uitgelegd dat ik hooguit 40 jaar zou worden als ze niet zouden ingrijpen. Ik kan me niet voorstellen hoe mijn ouders zich toen gevoeld hebben...
Gelukkig hebben ze me op mijn tiende kunnen opereren. De jaren erna begon ik met een groeispurt en nu ben ik van gemiddelde lengte. En ik ben al jaren in prima conditie, ik fiets 5.000-10.000 per jaar, bij voorkeur in het hooggebergte. Bij mijn laatste controle vertelde de dokter dat ik geen lagere levensverwachting of vermindering van levenskwaliteit heb ten opzichte van iemand anders.

Dus ik beleef mijn 40ste verjaardag heel anders dan een doorsnee mens. Voor velen ligt de standaard hoog en is het een tegenvaller dat een bepaalde droom niet is uitgekomen. Ik zie mijn 40ste verjaardag als het begin van mijn bonustijd: tijd die ik zonder de moderne medische wetenschap niet zou hebben gehad. Vanaf nu is alle fijne tijd die ik meemaak extra meegenomen. 

Het doet me een beetje denken aan Stephen Hawking, de genie die bijna zijn hele leven aan een rolstoel gekluisterd heeft gezeten. Toen iemand hem ooit vroeg hoe het mogelijk was dat hij, ondanks zijn beperkingen, altijd zo vrolijk was, antwoordde hij: "Op mijn 21ste zakte mijn levensverwachting naar 0%. Alles erna beschouw ik als bonus".

Wat betekent dat voor mij in praktijk? Ik ben me op nieuw bewust van het feit dat ik geluk heb dat ik in deze tijd leef. Mijn leven is niet mislukt als ik een bepaalde droom niet heb gehaald: ik ben nu 40, en dat had dezelfde ik een eeuw geleden niet kunnen navertellen. En daarom ben ik al blij met de simpele dingen van het leven. Gewoon een beetje samen zijn, wandelen en fietsen, lekkere dingen eten, in de tuin hobby'en.

Ook heb ik besloten om zomin mogelijk stress in mijn leven toe te laten. Het leven is veel te kort om druk te maken over futiliteiten. Als ik me gestressed voel, dan probeer ik me in te denken wat het ergste is dat me kan overkomen, en dan valt het meestal mee.

En ik heb bedacht dat ik sympathieker wil zijn naar mijn omgeving. Ik vergeet heel vaak andermans verjaardag, dus mijn voornemen is om meer kaartjes te sturen. En het eerste kaartje is een bedankkaartje dat ik naar de hartchirurg van weleer heb gestuurd. De kans is heel klein dat ze me nog herinnert, maar het gaat om het gebaar. 

Ik ben 40, mijn bucketlist is leeg, en het voelt fantastisch!

8 opmerkingen:

  1. Jeetje wat een inspirerende blogpost en wat kijk je mooi tegen het leven aan! Gefeliciteerd met je 40ste verjaardag en begin van je bonustijd haha. Ik zelf ben ook sinds een paar maanden 40, wat vreemd genoeg inderdaad een cliché moment van terugkijken was. Ook ik ben heel tevreden wat ik heb bereikt, hoe mijn leven er nu voor staat, en hoe de toekomst er uit ziet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van harte Rentenier met je 40e, een mijlpaal in je leven!
    Ik zit in een vergelijkbare situatie, want 10 jaar geleden zijn bij mij vanwege aanhoudende pijnklachten 2 erfelijke afwijkingen geconstateerd waardoor mijn levensverwachting om de 70 te halen zonder stroke maar 30% was. Met medicijnen kan ik sindsdien wel oud worden, maar de eventuele schade die inmiddels is aangericht kan niet meer worden weggenomen. Mijn vader is helaas maar 56 jaar geworden en waarschijnlijk heb ik die afwijkingen van hem geërfd.
    Het was nog wel een dingetje toen ik zo oud begon te worden als hem, dan ga je toch denken haal ik het wel.
    Mijlpalen zijn er om nieuwe piketpaaltjes te slaan en grenzen te verleggen, niet op je lauweren te gaan rusten, maar door.
    As ik bij AH een 35% sticker zie die de vriezer in kan, dan gaat die gewoon het karretje in, ook een soort bounusgevoel.
    Ze zeggen ook wel eens dat je milder wordt, naarmate je ouder wordt?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk om dit verhaal te lezen, wat een opsteker. Ik wens jou nog heel veel mooie jaren toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooie, persoonlijke blogpost Rentenier. Zelf heb ik niet zo'n bewuste bonustijd, maar ik merk wel dat ik na mijn 40e (nu 41) bepaalde dingen meer relativeer. Minder druk maken, minder stress, meer tevreden met wat ik al heb bereikt. Mooi om te lezen dat je ook kunt genieten van kleine/simpele dingen. Geniet ervan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Weinig feedback geldistijd of was je misschien in het buitenland, werd het je teveel of heb je moeite om complimentjes te geven?
    Ik snap dat gevoelens moeilijk onder woorden te brengen zijn voor je en dat erover bloggen je veel beter af gaat en maar blijven rekenen en relativeren.
    Next step please!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haha, neehoor, de complimentjes worden zeer gewaardeerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat mooi om de chirurg van destijds nog een kaartje te sturen!Ook al herinnert zij zich misschien jou niet specifiek - het is altijd fijn om te horen dat je werk zin heeft, dat er met dankbaarheid aan je wordt gedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Eigenlijk zouden we het hele leven zo moeten zien. Dat dat niet zo simpel is als je problemen hebt met je gezondheid of financiele problemen snap ik. Maar waarom kijken naar wat je niet bereikt hebt en niet naar wat je wel bereikt heb? Mij geeft dat meer voldoening. Heb ik grootste dingen gedaan of bereikt? In de ogen van anderen misschien niet, maar in mijn eigen opvatting wel. Ik heb een scheiding overleefd. In mijn eentje een dochter opgevoed , ze heeft ADHD wat een extra uitdaging was. Ik doe tegenwoordig weliswaar niet het werk waar ik ooit van droomde , maar doe wel werk op een superfijne locatie waar ik vaak complimenten en waardering krijg voor wat ik doe. Ik heb een fantastische band met mijn dochter en ook nog eens sinds een paar jaar een lieve vriend. Ik ben weliswaar niet rijk, maar door mijn effectieve manier van omgaan met mijn inkomen, heb ik wat spaargeld en gaat er eens wat kapot kan ik dat vrij simpel vervangen en ik ben op wat kleine klachten na redelijk gezond. Wat wil een mens nog meer ???????? Heb ik geen dromen of wensen? Natuurlijk wel, maar ook als die niet uit gaan komen , heb ik niets te klagen.

    BeantwoordenVerwijderen